7 April 2014
Hyderabad

బంగరు లేడి

మిరుమిట్లు గొలుపు మేని రూపు
కుదురన్నది లేక కదులు చూపు
నిలకడెరుగక ఎగసిపడు మనసు
కన్నదందుకోను ఉరికిపడు వయసు
తృణమంత తిండితో నిండేను ఆకలి
కానలమ్మ వొడిలో తీరేను తనివి
చింతలన్నవి లేక చెంగుమను జోరు
చిరుచప్పుళ్ళకు కూడ బెంబేల బేజారు
కౄరత్వము నడుమ కదలాడు లాలిత్యము
మిసిమి రంగుల మెరిసిపడు మైథిలీ హరిణము

అంశ ఎత్తినది మనిషిదే అయినా
దైవత్వ ఛాయలందులో లేకపోలేవు
వీరాంగములెత్తినా కదపలేని విల్లు
వ్రేళ్ళతో అలవోకగ జరిపిన కధలు కలవు
మానవులకు సహజాతములైన ఈర్షాసూయలు
మచ్చుకన్నవి కూడా ఎక్కడా కాననేరావు
మామూలు మనుషులోపలేని బాధల బరువును
చిరునవ్వు ఊతాన చిటికెలో తలకెత్తుకోగలదు
అయినా పసిడిపై స్త్రీసహజమైన మమకారము
మహలక్ష్మి అయిఉండి పోనిచ్చుకున్నదికాదు
పర్ణశాలలో ఎదుట జింకలెన్ని ఉన్నా
మిసిమి మిసమిసలకు మనసు చెదిరిపోయేను
మనుషులైన కాని దైవాంశ సంభూతులు గాని
అందమను మాయాబంధనము నుండి తప్పించుకో వశమే!